کتاب سره د امام ابراهیم الحربي مینه

امام ابراهیم د خپل کور مخته ناست دی، په کلي کې یو سړی راروان دی دوه بار اوښان یې له مهاره نیولي او د ابراهیم الحربي د کور پوښتنه کوي، خلک د ده د کور لاره ورښيي، ده ته چې راورسیدی ورته کړه یې: دا کور د ابراهیم الحربي دی؟ ده ورته وویل: هوکي، سړي وویل ابراهیم مې په کار دی، ده ورته وویل: زه ابراهیم یم، خدمت وایه؟ سړي ورته وویل: په دې اوښانو بار سامان او خوراکي توکي یو چا له خراسانه ستا له پاره راليږلي دي، دروازه خلاصه کړه چې دا سامان ښکته کړو.

ابراهیم الحربي رحمه الله له سړي نه د اوښانو بارونه تسلیم کړل، هغه پریمانه خوراکي توکي، ارزښتناکې جامې او د کور مختلف سامان و، سړي ته یې وویل: دا راته ووایه چې دا چا راليږلي دي؟! هغه ورته وویل: هغه نشم درښوولی، ده ټینګار وکړ خو سړي ورته وویل: هغه قسم راکړی چې نه به مې ورته ښيې!

له کیسې نه لکه څنګه چې د خراساني مومن اخلاص، للهیت او صداقت معلوميږي داراز د ابراهیم الحربي رحمه الله د صبر او عفاف داستان هم راته بیانوي، او له دې سره له کتاب سره د ده زیاته مینه هم راښیي، پخپله لوږه زغمي د ميرمني او خوږو لوڼو په لوږه غاښونه چيچي خو د کتاب پلورلو ته زړه نه ښه کوي! رحمه الله تعالی ورضي عنه